Peter en Agatha aan het woord
Vrijwilligers Peter en Agatha aan het woord
Vrijwilliger Peter is sinds 17 mei vrijwilliger bij ANWB AutoMaatje. Hij rijdt al vanaf 2008 als vrijwillig chauffeur. “Dat deed ik eerst voor stichting Welzijn Zundert. En nu heb ik alweer zo’n 50 ritten voor ANWB AutoMaatje achter de rug. Het bevalt mij prima. Ik heb een aantal vaste ritten en verder is het hoe het mij uitkomt. Het wordt goed geregeld. Zo wordt op tijd aangegeven hoe laat mensen opgehaald moeten worden. De ritten zelf zijn vaak gezellig. De meeste mensen maken graag een praatje en ze zijn blij dat het vervoer goed geregeld is.”
Ook Agatha is vrijwilliger bij ANWB AutoMaatje. “Ik reageerde op de oproep voor vrijwillig chauffeurs op Facebook. Dat had voor mij wel te maken met de lockdown en dat er niet veel meer kon. Het werd toch wel stil. Bovendien weet ik hoe het is afhankelijk te zijn. En hoe fijn het is dat er mensen zijn die helpen. De ritten zijn erg leuk. Sommige stappen in en dat blijken oude bekenden te zijn. Dat levert mooie gesprekken op. Ik kan het iedereen aanbevelen vrijwillig chauffeur te worden. De ritten zijn flexibel in te vullen, dus je zit nergens aan vast.”
89 jarige vrijwilligster
89 jarige vrijwilligster 89-jarige Anneke Snepvangers is vrijwilliger in Nonnekeshof: ‘Rust roest’ De 89-jarige Anneke Snepvangers is de oudste vrijwilliger in Nonnekeshof en steekt graag de handen uit de mouwen. “Ik heb het goed naar mijn zin.” “Anneke? Da’s munne Zundertse naam,” steekt ze gekscherend van wal. “Normaal heet ik Anna. Ik ben geboren op de Leur, maar ik woon al sinds 1957 in Zundert. In Nonnekeshof woon ik nu zeven jaar. Ik ben hier naartoe gekomen vanuit het oogpunt zorg in de buurt te hebben. Als alleenstaande moet je het immers toch allemaal zelf regelen. Het is de beste beslissing die ik heb genomen, ik had het niet beter kunnen treffen.” Ze is een van de drijvende krachten achter de keuken. Hoe dat komt? “Gerry van Vugt, van het Pluspunt, kwam eens aanzetten met een kist met boontjes toen we zaten te kaarten. ‘Ik moet morgen om half acht beginnen’, zei ze. ‘Als ik ze nu niet doe, zijn ze morgen niet op tijd klaar voor het eten’. Toen zijn we met een clubje vrijwilligers spontaan de boontjes gaan doen. Ik doe ze nog steeds elke keer. Dat geldt ook voor de aardappels. Ik heb uitgerekend dat ik de voorbije jaren al zeker 3.500 kilo aardappelen heb geschild.” Anneke Snepvangers zorgt verder voor kaas en worst bij de activiteiten, schenkt koffie en thee en helpt met de afwas. “Je blijft er fit mee,” stelt ze. “Rust roest. Dan gaan je knieën en enkels vastzitten.” Ze doet dan ook overal aan mee: het eetpunt, kaarten, bingo, noem maar op. “En dikwijls ook nog een wandeling met twee andere dames. Ze noemen ons al De Drie Musketiers. Je hoeft hier echt niet eenzaam te zijn of je hier te vervelen.’ Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal