89 jarige vrijwilligster
89-jarige Anneke Snepvangers is vrijwilliger in Nonnekeshof: ‘Rust roest’
De 89-jarige Anneke Snepvangers is de oudste vrijwilliger in Nonnekeshof en steekt graag de handen uit de mouwen. “Ik heb het goed naar mijn zin.”
“Anneke? Da’s munne Zundertse naam,” steekt ze gekscherend van wal. “Normaal heet ik Anna. Ik ben geboren op de Leur, maar ik woon al sinds 1957 in Zundert. In Nonnekeshof woon ik nu zeven jaar. Ik ben hier naartoe gekomen vanuit het oogpunt zorg in de buurt te hebben. Als alleenstaande moet je het immers toch allemaal zelf regelen. Het is de beste beslissing die ik heb genomen, ik had het niet beter kunnen treffen.”
Ze is een van de drijvende krachten achter de keuken. Hoe dat komt? “Gerry van Vugt, van het Pluspunt, kwam eens aanzetten met een kist met boontjes toen we zaten te kaarten. ‘Ik moet morgen om half acht beginnen’, zei ze. ‘Als ik ze nu niet doe, zijn ze morgen niet op tijd klaar voor het eten’. Toen zijn we met een clubje vrijwilligers spontaan de boontjes gaan doen. Ik doe ze nog steeds elke keer. Dat geldt ook voor de aardappels. Ik heb uitgerekend dat ik de voorbije jaren al zeker 3.500 kilo aardappelen heb geschild.”
Anneke Snepvangers zorgt verder voor kaas en worst bij de activiteiten, schenkt koffie en thee en helpt met de afwas. “Je blijft er fit mee,” stelt ze. “Rust roest. Dan gaan je knieën en enkels vastzitten.” Ze doet dan ook overal aan mee: het eetpunt, kaarten, bingo, noem maar op. “En dikwijls ook nog een wandeling met twee andere dames. Ze noemen ons al De Drie Musketiers. Je hoeft hier echt niet eenzaam te zijn of je hier te vervelen.’
Begeleider statushouders
‘Jij bent onze Nederlandse oma!’ ‘Jij bent onze Nederlandse oma!’ Trudy (66) begon zes jaar geleden met haar vrijwilligerswerk voor statushouders. Ondertussen is het niet meer uit haar leven weg te denken en zet zij zich in voor gezinnen van statushouders in de gemeente Zundert. Hoe alles ontstond Trudy vertelt: “Het begon eigenlijk 40 jaar geleden al. Als assistente van de opbouwwerker in Zundert, waar veel Arabische sprekende gezinnen woonden. Toen dacht ik: ik ga Nederlandse les opzetten! En het contact met vrouwen en kinderen vond ik zo ontzettend leuk! Vanuit daar is het begonnen: naailes, fietsles, ik heb van alles opgezet, met veel liefde en plezier.” Het werken met statushouders “In 2010 verloor ik mijn baan. Ik zat veel thuis en werd hier gek van. Toen bedacht ik dat ik op mijn werk de hele dag mensen om mij heen had, dus moest ik iets gaan doen waar ik mensen zag. Ik ging naar Stichting Welzijn Zundert (SWZ) met de vraag: kan ik iets doen waarbij ik contact heb met mensen en kan helpen? Zo kwam ik bij statushouders terecht. Ik vind het geweldig om met andere culturen in aanraking te komen. Het is apart de ongeschreven regels van culturen te leren kennen. Denk eens aan het afspreken met vriendjes. Een Nederlands gezin is gewend een kind voor het eten weer op te laten halen, maar bij een Marokkaans gezin is het niet meer dan logisch dat het speelvriendje aanschuift. Zelf heb ik ook al vaak een maaltijd af moeten slaan”, lacht Trudy. “Ik leg dan uit over cultuurverschillen en hoe we dat van elkaar moeten respecteren.” De begeleiding van statushouders Vanaf 1 april jl. zijn de werkzaamheden van SWZ voortgezet door Surplus. Manon van Eijck is coördinator statushouders voor de gemeente Zundert. Manon pakt vooral het coördinerende stuk op, waar Trudy veelal de praktische zaken oppakt. Samen bezoeken zij de gezinnen. Trudy vertelt: “Ik hoor van Manon wanneer een gezin in Zundert komt wonen. Manon en ik gaan samen met het gezin en iemand van de woningcorporatie naar de woning . De begeleiding begint met alle formulieren die ingevuld moeten worden. In het begin komen we elke week om alles te regelen. Daarna zit er steeds langer tussen. We volgen hoe het Nederlands leren gaat, blijven attenderen dat de taal leren belangrijk is, we geven advies en ondernemen actie waar dit nodig is. Een band opbouwen “Wat het vrijwilligerswerk nou zo leuk maakt? Je leert ten eerste andere culturen kennen en je bouwt een band op. Laatst zei één van de kinderen van een gezin: ‘Jij bent onze Nederlandse oma’. Dat is een mooi compliment. Maar wat ook heel veel voldoening geeft, is als iets ingewikkelds toch in orde komt! Maar ook het contact met de kinderen en met de gezinnen en de enorme waardering voor je werk. En het allerleukste? Wanneer je getuige bent van het: ‘’Oohh, zit dat zo!’ moment, en je echt het kwartje ziet vallen.” Ook vrijwilliger worden bij statushouders? “Ik beveel het iedereen aan. Je leert nieuwe dingen te zien. Maar je hoort ook verhalen waar je kippenvel van krijgt. En dan mag jij de persoon zijn die zegt: Je mag nu zijn wie je wilt zijn. Ik denk me altijd in: Hoe moet het zijn als ik naar een ander land moet vluchten en de taal niet spreek en niemand ken? Hoe fijn is het dan als iemand me helpt waar het nodig is? Wil jij net als Trudy ook iets betekenen voor statushouders? Alleen, of samen met een maatje, flexibel in je tijd? Neem dan contact op via 076 – 597 22 00 of [email protected] Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal